***
на небе няма вёдраў
яно проста лье
як з вядра
і між намі не ноч
а проста цёмна як
ноччу
і мы не адны
мы проста цэлае
як адно
пакуль не стала светла пакуль
не скончыўся дождж і мы
ляжым тут удваіх
давай спадзявацца што
нас ніхто не заб’е
мы проста будзем спаць
як забітыя
***
там звонку
на кожнай вуліцы
халодна, мокра і брудна —
ты нікуды не выходзіш
з галавы
***
заўтра
каб паспець сустрэцца
з табой
трэба прачнуцца
а лепшай гадзіне
хаця
і гэта запозна
***
раней
кожны ўчынак
патрабаваў тваёй ацэнкі
цяпер
ён проста
патрабуе
цябе
***
твой узрост
вагаецца
на грані голасу
краі броваў
у якім няма выхаду
да мора
дык колькі табе?
усе даюць столькі
колькі ты й маеш
а я б аддаў усё
***
Комментарии к книге «АсцярожнА, дрэвы зАчыняюццА», Кірыла Анохін
Всего 0 комментариев