Наблiзiўшыся да стала, ён кладзе правую руку на рог i, каб абысцi стол з левага боку, трошкi мяняе напрамак руху. Цяпер, мацаючы край стала, ён iдзе перпендыкулярна рампе... потым, калi мiнае рог, - паралельна... i зноў сядае на крэсла, засланяе шырокаю спiнай паперу, якая ляжыць перад iм.
Глядзiць на паперу, потым - на чырвоныя фiранкi акна, потым зноў - на дзверы; i, пазiраючы ў гэты бок, невыразна прамаўляе некалькi словаў, чатыры цi пяць.
- Гучней! - кажа рупар у зале.
- Тут, зноў, маё жыццё, цяпер... - прамаўляе натуральны голас - голас чалавека на сцэне.
- Гучней! - кажа рупар.
- Тут, зноў, маё жыццё, цяпер... - паўтарае чалавек, павышаючы голас.
Потым зноў схiляецца над творам.
Комментарии к книге «Сцэна (на белорусском языке)», Ален Роб-Грийе
Всего 0 комментариев