«Трое»

АНТОН АЛЕШКА

Апавяданне

Іх таропкія крокі змяніліся на ціхае шкробанне па шурпатых плітах панелі наберажнай. А крыху пазней, так праз гоні, яны спыніліся зусім. Адзін у чорным гарнітуры, танклявы і высокі прытуліўся бокам да тоўстай гранітнай сценкі, другі — нізкі, спыніўся насупроць і аб нечым заўзята апавядаў, памагаючы жэстамі правай рукі. Яны не зважалі на тое, што рабілася навакол. Па тарцовай вуліцы нячутна несліся аўто, па тротуары спяшаліся пешаходы. Нізкі ўзмахнуў рукою і чуць не зачапіў якраз падаспеўшую грамадзянку. Высокі барджэй адцягнуў яго да сябе і кіўнуў у бок праходзіўшай.

— Ясь, ты з ног саб'еш!..

— Прабачайце,— азірнуўшыся, вінавата сказаў Ясь і стаў упоруч каля Валодзі.

— Дык я не скончыў,— і ён гаварыў далей.— Асвятліў гэта я яшчэ раз карчом нос лодкі, ну і зразу пляснуў пракляты хвастом аб борт. Я траха не выкуліўся. Кінуў корч і сцішыўся на дне лодкі. Чакаў што будзе далей. 3 цемры крычаў дзед, клікаў мяне на дапамогу. Я даехаў паволі, мы знялі перамот і болей з сомам не сустракаўся...

Ясь апавядае Валодзю як ён, будучы ў адпачынку, ездзіў з дзедам лавіць рыбу. Валодзя рыбак і перад ім, мусіць, ужо плёскалі шчупакі, плоткі, бо ён налёг локцем на граніт і пільна глядзеў на шырокія хвалі ракі. Яго рэдкія бровы натапырыліся і праз хвіліну ён крута павярнуўся да Яся, палажыў руку на плячо і весела сказаў:

— У наступным годзе адпачынак возьмем разам і паедзем да твайго дзеда. Тады трымайся рыбная гаспадарка!..

— Добра,— згаджаўся Ясь.— Толькі ты вуды кінеш. Гэта тут імі можна забаўляцца... Мы крыгаю, альбо перамотам лавіць будзем. Дзед прынадзіць яе падпараным аўсом у затоку, потым хоць рукамі бяры. Поўна там рыбы.

Ясь — шырокаплечы, з кароткай шыяй і круглым тварам, старанна ўціснуты ў шэры пінжак. 3-пад барады выглядае чорны гальштук-матылёк, прыладжаны на беласнежнай рубашцы. Твар выбрыты і пад куртатым носам ценькай палоскай ляглі чарнявыя вусікі. Вочы шырока адкрыты і нібы чаго здзіўлены.

Валодзя шчуплаваты, з рабаціннем на твары выглядаў задумённым. Ён паскрэбваў кіпцем бялявы пушок на верхняй губе і прыжмурана ўзіраўся ў даль ракі.