«Віры своя»

Сяргей Шыдлоўскі

Ірына Андрэева

ВІРЫ СВОЯ

Трагікамедыя ў трох дзеях

Дзеянне адбываецца ў 1510-х гадах у Вільні, куды пасля шматгадовых падарожжаў прыехаў у пошуках фундатараў для кнігавыдавецкай дзейнасці Францыск Скарына.

Дзейныя асобы:

Францыск Скарына, беларускі першадрукар.

Гугон, арганіст і кіраўнік школьнага тэатра ў Вільні.

Дамініка, былая няня Францыска, цяпер — віленская мяшчанка.

Маргарыта, жонка віленскага радца Юрыя Адверніка, будучая жонка

Францыска Скарыны.

Аляксандра, сяброўка Маргарыты.

Жыгімонт I, вялікі князь літоўскі.

Пан Амброзій, настаўнік.

Дзёмка, слуга Гугона.

Два царадворцы.

«Драматургі» (яны ж — першы і другі з алебардамі, калядоўшчыкі), два шкаляры, складальнікі п’есы.

Удзельнікі школьнага тэатра.

ДЗЕЯ ПЕРШАЯ

На рэпетыцыі школьнага тэатра.

На троне сядзіць фараон. Побач жэстыкулюе Прыўкрасны Іосіф. Ён час ад часу запінаецца і чухае патыліцу.

Леваруч меланхалічна пасвяцца мажныя каровы, кожную з якіх прадстаўляе па два чалавекі. Праваруч знаходзяцца худыя каровы, больш падобныя на коз. Прадстаўляюць іх па аднаму чалавеку. Худыя каровы надзвычай гарэзлівыя.

На пярэднім плане стаяць два чалавека з алебардамі.

Першы з алебардай. Маналогі Іосіфа варта было б скараціць.

Другі з алебардай. Як можна, гэта лепшае, што я напісаў. Нават Гугон мяне адзначыў!

Першы з алебардай. Ты ж бачыш, з нашага Прыўкраснага Іосіфа лаціна зыходзіць у момант, як з гуся вада. Ён будзе так запінацца і перад гледачамі.

Другі з алебардай. Можа, яму памяняцца з фараонам? Фараон — пастава важная, а слоў амаль няма.

Першы з алебардай. А раптам гэта не спадабаецца пані Маргарыце, дабрадзейцы нашай. Не ўбачым тады новых строяў.