Рыгор Барадулін

МАЛАДЗІК НАД СТЭПАМ

Вершы

ВЕЧАР НАД ТАБОЛАМ

* * *

Вагон таварны дрогка тузае.

Гарыць, трапеча стэарын.

Там жарты заглушае музыка.

Тут многіх сон паспеў скарыць.

А вецер, дым над дахам сцелячы,

Праводзіць у далёкі шлях.

Ды нам на шчасце, з поўным,

Велічна

Дарогу Волга перайшла.

I зорным золатам размолатым

Шлях млечны неба запыліў.

Урал гасцінным рускім волатам

Ручнік чыгункі раскаціў.

Абапал — па дарожных правілах—

Слупы з падпорамі — ў струну,

Бы плечы два сябры падставілі,

Каб трэці мог далей зірнуць.

Нарэшце, вольны стэп...

Пякучае,

Тут сонца не шкадуе нас.

I ўжо гадзіннікі падкручваем

Спяшаецца цалінны час.

1957

ЦАЛІННАЯ ПШАНІЦА

З машын спадае хваляю тугой

Цалінная пшаніца.

Далонь падстаў — спячэ гарачынёй:

Тут сонца не скупіцца.

Прыгледзься, не пшаніца, а бурштын

Бяжыць, адшліфаваны.

Хоць наніжы яго ў каралі ты

Ды падаруй каханай.

1956

* * *