«Generation „P”»

Wiktor Pielewin

Generation „P”

Pamięci klasy średniej.

I’m sentimental, if you know what I mean; I love the country but I can’t stand the scene. And I’m neither left or right. I’m just staying home tonight, Getting lost in that hopeless little screen.

Leonard Cohen

(Sentymentalny z wiekiem robię się; Kocham ten kraj, choć w scenografii złej, Nie jestem z lewej ani z prawej, We własnym domu nocą bawię, Topiąc wzrok w ekranu mętnym szkle.

Demokracja, przekład Macieja Zembatego)

Wszystkie występujące w tekście marki handlowe są własnością ich szanownych posiadaczy, wszelkie prawa zostały zachowane. Nazwy towarów i nazwiska polityków nie wskazują na istniejące realnie produkty rynkowe i odnoszą się jedynie do projekcji elementów handlowo-politycznej przestrzeni informacyjnej, samoczynnie indukowanych w postaci podmiotów indywidualnego umysłu. Autor prosi, by potraktowano je wyłącznie jako takie. Pozostałe zbieżności są przypadkowe. Opinie autora mogą się nie pokrywać z jego punktem widzenia.

Pokolenie „P”

Kiedyś w Rosji naprawdę żyło beztroskie młode pokolenie, które pewnego razu, uśmiechnąwszy się do lata, morza i słońca — wybrało pepsi.

Obecnie trudno już ustalić, czemu tak się stało. Zapewne nie chodziło tylko o niezwykłe walory smakowe rzeczonego napoju. I nie o kofeinę, która sprawia, że dzieciaki stale domagają się nowej działki, i która od maleńkości wprowadza je konsekwentnie w kokainowy ciąg. I nawet nie o trywialną łapówkę — chciałoby się wierzyć, że partyjny biurokrata, od którego zależało podpisanie umowy, po prostu wziął i pokochał tę ciemną musującą ciecz wszystkimi porami swej rozczarowanej do komunizmu duszy.