«Nemezis»

Isaac Asimov

Nemezis

NOTA AUTORA

Książka ta nie jest częścią Fundacji ani serii poświęconej Robotom. Nie należy także do cyklu Cesarstwo. Jest oddzielną całością. Pomyślałem, że powinienem poinformować o tym Czytelników, by uniknąć nieporozumień. Oczywiście nie jest wykluczone, że kiedyś napiszę powieść łączącą tę książkę z innymi, z drugiej strony jednak nie ma pewności, czy tak się stanie. Jak długo można katować własny umysł wymyślając koleje przyszłej historii?

Kolejna sprawa. Dawno temu postanowiłem przestrzegać jednej podstawowej zasady pisarskiej: być przejrzystym. Porzuciłem wszelką myśl o pisaniu poetyckim, symbolicznym czy eksperymentalnym, a także o wszystkich innych formach pisarskich, które być może zapewniłyby mi (zakładając, że byłbym wystarczająco dobry) Nagrodę Pulitzera. Zależy mi tylko na przejrzystości, dzięki której nawiązuję bardzo ciepłe stosunki z Czytelnikami.

A krytycy? Cóż, niech mówią, co im się podoba.

Z przykrością muszę jednak stwierdzić, że moje książki piszą się same. Ze zdumieniem odkryłem kiedyś, że powieść, którą macie Państwo przed sobą, napisała się dwutorowo: jeden ciąg wypadków dzieje się w narracyjnej teraźniejszości, drugi odbywa się w przeszłości, ale stale dogania teraźniejszość. Z pewnością nie nastręczy to kłopotów w czytaniu, ale ponieważ jesteśmy przyjaciółmi, wolałem Państwa uprzedzić.

PROLOG

Siedział samotny, odgrodzony od świata.

Gdzieś tam były gwiazdy i ta jedna, wokół której krążyło kilka planet. Widział ją oczyma duszy; widział ją znacznie lepiej niż w rzeczywistości za matowymi teraz oknami.